Buduj relację z klientem. Stories kluczem do sukcesu!

Czy jedna, ulotna migawka dnia naprawdę może zbudować lojalność odbiorców? Przyznam, że na początku miałam co do tego wątpliwości i podchodziłam do Instagram Stories z dystansem. Wydawało mi się to zbyt błahe i krótkotrwałe, by mogło mieć realny wpływ na relacje z czytelniczkami czy klientkami. Ale tamtego poranka, patrząc na radosną twarz przedsiębiorczyni w jej Stories, coś do mnie dotarło: kluczem do serc odbiorców jest autentyczność i bliskość. A Stories okazały się znakomitym narzędziem, by tę bliskość budować każdego dnia.

Autentyczność rodzi zaufanie

Zaangażowanie to jedno, ale żeby klientki zostały z nami na dłużej, potrzebne jest zaufanie. A zaufanie rodzi się z autentyczności. W Stories autentyczność po prostu widać i czuć. Gdy dzień po dniu pokazuję prawdziwe fragmenty mojego życia i pracy – sukcesy, ale też drobne potknięcia – wysyłam sygnał: jestem taka jak Ty. Nie udaję nikogo innego ani nie lukruję rzeczywistości. Jeśli pewnego dnia jestem zmęczona po nieprzespanej nocy, mówię o tym w relacji. Gdy coś mi nie wyjdzie – choćby zaleję laptop kawą – dzielę się tą historią. I wiesz co? Widzowie to doceniają, bo widzą we mnie człowieka, a nie bezduszną markę.

Podobnie działa pokazywanie kulis firmy. Twoja marka to nie logo i produkty, a przede wszystkim ludzie, którzy za nią stoją. Pokaż ich! Zabierz odbiorców na krótki spacer po biurze czy pracowni, przedstaw swój zespół przy pracy albo nawet uśmiechniętego kuriera, który codziennie przynosi wam paczki. Takie sceny z życia firmy sprawiają, że obserwatorki czują się częścią Twojego świata.

Oto kilka sposobów, które mogą pomóc Ci przełamać blokadę:

• Zacznij od tego, co dla Ciebie komfortowe. Nie musisz od razu pokazywać swojej twarzy w pełnym zbliżeniu. Na początek możesz skierować kamerę na otoczenie – biurko, ulubiony kubek kawy, widok z okna – i opowiedz, co u Ciebie słychać. Stopniowo nabierzesz pewności siebie, by pokazać się bez stresu.
• Przygotuj zarys, ale nie scenariusz. Zanim klikniesz „Opublikuj”, pomyśl chwilę, co chcesz przekazać w danej relacji. W głowie ułóż dwa-trzy punkty, o których wspomnisz, by nie urwać myśli ze zdenerwowania. Ale nie pisz całej przemowy – mówisz do ludzi, a nie czytasz manifestu.
• Mów do przyjaciółki, nie do tłumu. Wyobraź sobie, że opowiadasz historię dobrej koleżance przy kawie. Taki prosty trik sprawia, że Twój ton jest swobodniejszy i cieplejszy, a słowa płyną naturalniej. Instagram to w końcu bardziej kameralne spotkanie niż sala konferencyjna.
• Pozwól sobie na niedoskonałość. Jeśli się zatniesz, przejęzyczysz albo kot wskoczy Ci w kadr – uśmiechnij się i nagrywaj dalej. Paradoksalnie właśnie takie momenty najbardziej zjednują nam sympatię widzów. Relacja nie musi być idealna – ma być ludzka. Pamiętaj, Stories znika po 24 godzinach, więc drobna wpadka nie zostanie z Tobą na zawsze.

Baw się i angażuj odbiorców

Relacje na Instagramie to także świetna zabawa – dla Ciebie i Twoich obserwatorów. Warto podejść do nich kreatywnie. Moje ulubione Stories to te, w których zapraszam obserwatorów do interakcji. Dlaczego? Bo wtedy z biernych obserwatorek zamieniają się w zaangażowaną społeczność.

Przykład z życia: w pewien poniedziałek wrzuciłam ankietę: „Kawa czy herbata na dobry początek tygodnia?”. Myślałam, że to błahostka, a ku mojemu zaskoczeniu rozpętała się mała bitwa na głosy! W kilka minut pojawiło się mnóstwo odpowiedzi i wiadomości. Jedne czytelniczki zarzekały się, że bez kawy nie ma życia, inne z pasją broniły wyższości herbaty. Pośmiałyśmy się, podyskutowałyśmy – i okazało się, że nawet tak prosty temat potrafi zbudować więź.

Gotowa? Czas na Twoje Stories!

Czasy naprawdę się zmieniły. Kiedyś kontakt z klientkami budowałam głównie poprzez łamy pisma i oficjalne spotkania, a dziś zaglądamy do swoich światów przez ekrany smartfonów. Każda z nas – kobiet przedsiębiorczych – może z tej możliwości skorzystać – to naprawdę piękne i motywujące. Instagram Stories stały się dla mnie codziennym narzędziem pracy, ale też przyjemnością. Uwielbiam moment, gdy ktoś po drugiej stronie uśmiecha się do mojej opowieści, odpowiada na pytanie albo pisze, że właśnie tego potrzebował. Wtedy wiem, że to wszystko ma sens