Jak jesteś od wszystkiego to jesteś do niczego

Redakcja GIRLBOSSKIE 31 grudnia, 2023

To jedno ze zdań – przekonań, które bardzo często pojawia się jako czerwona lampka nie tylko multipasjonatom, ale również osobom, które z nimi obcują czy współpracują.

Bywa bardzo blokujące, szczególnie przy pierwszym kontakcie, kiedy osoby posiadające wiele pasji już na starcie mają wyzwanie myśląc, czy powinny przedstawić się bardziej „po swojemu”, czyli po prostu opisując kilka swoich obszarów działań, czy „według oczekiwanych norm”, mówiąc, że zajmują się tylko jedną rzeczą.

Jednak, czy z pewnością możemy stwierdzić, że multipasjonatyzm sprowadza nas do bycia nie tylko życiowymi „nieudacznikami” ale również jest odzwierciedleniem braku kompetencji zawodowych?

Czy wielozainteresowaniowość to faktycznie słabość?

Przede wszystkim uważam, że warto zastanowić się, co tak naprawdę rozumiemy przez słowo „wszystko”.

Osoby, które posiadają wiele pasji tak naprawdę nie interesują się WSZYSTKIM. Według mnie, po pierwsze, jest to niemożliwe, gdyż doba ma tylko 24h, a poza tym multipasjonatami określamy osoby, które faktycznie zgłębiły dany obszar tematyczny i mają z niego realnie większa wiedzę, niż przeciętna osoba traktuje to jako hobby.

Nie bez powodu takie osoby nazywa się też skanerami, od ang. słowa scanner, które podkreśla fakt, że bardzo dokładnie badają- skanują one dane zagadnienia. Określenie to wprowadziła Barbare Sher, jedna z pierwszych badaczek takiego sposobu działania. Faktem jest, że takie osoby charakteryzuje naturalna chęć zmiany, ciekawość i sprawdzanie „co dalej” oraz „z czym to się łączy” i dlatego też jeden temat pociąga za sobą chęć zgłębiania kolejnego.

Natomiast bardzo często też w sposób mniej lub bardziej oczywisty wynika z poprzedniego zainteresowania, w jakimś stopniu się z nim łączy. Czasami, na pierwszy rzut oka, może to nie być oczywiste dla osób patrzących z boku, natomiast dla multipasjonatów jest to zrozumiałe, gdyż umieją oni bardzo sprawnie łączyć kropki i różne zagadnienia w jedną całość, patrzeć z szerszej perspektywy i wyciągnąć szybko trafne wnioski. Natomiast czy możemy powiedzieć, że zajmują się i interesują wszystkim? Absolutnie nie!

Mają swój obszar zainteresowań zamknięty w kilka dziedzin, dzięki czemu mogą tworzyć unikatowe połączenia kilku branż i kompetencji kreując nową jakość.

Drugie przekonanie, które kryje się za tytułowym zdaniem, to chęć częstej zmiany i duża umiejętność elastyczności, która bywa postrzegana jako coś negatywnego. By osiągać kolejne cele i budowa markę trzeba dbać i praktykować focus, natomiast z drugiej strony jedyne, co obecnie jest pewne, to właśnie zmiana przychodząca z zewnątrz. Wydarzenia ostatnich lat pokazały, że brak różnorodności i dywersyfikacji w działaniach oraz brak otwartość i adaptacyjności w podejściu do strategii, nie musi, ale może, prowadzić do kryzysów i braku przystosowania się marki do współczesnych norm i trendów.

Publicznie przyjęło się mówić, że tylko „prawdziwi eksperci” osiągają wielki sukces.

Być może tak jest i być może różnego rodzaju raporty mogą wskazać, że każdy, kto obierze tylko jeden cel i będzie zgłębiał dany temat przez całe swoje życie, niewątpliwie nie będzie miał sobie równych. Tym charakteryzuje się człowiek typu „divers” (również za określeniem Barbary Sher), czyli taki, który głęboko nurkuje w dany temat. Z drugiej strony osoby, które widzą dużo opcji i patrzą szerszą perspektywą, mogą widzieć, gdzie dana wąska dziedzina może się przydać i jak ją użyć w sposób innowacyjny. Według mnie warto normalizować obie postawy i nie oceniać, która jest lepsza czy gorsza – oba mają swoje dobre strony i cienie, z którymi każdy indywidualnie się boryka i dzięki temu się rozwija.

Według mnie multipasjonatyzm to nie tylko super moc ale też część natury osób, które już „tak po prostu mają”.

Chęć zamknięcia multipotencjalistów w jeden schemat, w jeden zawód i w utarte ramy może doprowadzić ich do szybkiego wypalenia zawodowego, braku wiary we własne kompetencje oraz jeszcze większe poczucie niezrozumienia oraz apatię. Uważam, że pozytywne aspekty tego typu funkcjonowania zawodowego, jak: duża elastyczność, umiejętność łączenia kropek i zagadnień, ogromna kreatywność i pomysłowość również w obszarze szukania nowych rozwiązań czy rozwiązywania problemów, multidyscyplinarność oraz ogromna otwartość są, w obecnym tzw. świecie VUCA, bardzo potrzebne.

Jest to również nastawienie na rozwój w myśl koncepcji Carol Dweck. Growth Mindset to właśnie ciągła chęć nauki, rozwoju, odnajdywania odpowiedzi i wzrostu w wyzwaniach a także, a może przede wszystkim, chęć współpracy i wzajemnego inspirowania się. A to ostatnie jest niezmiernie potrzebne we współczesnym świecie biznesowym – w moim odczuciu co-creation i cross marketing to jedne z najważniejszych elementów budowania brandów przyszłości. To skupienie się na samorozwoju a nie samopotwierdzeniu.

Według mnie współcześnie potrzebujemy zarówno generalisków analizujących każdy temat bardzo kompleksowo i w szerokiej perspektywie oraz ekspertów w wąskich dziedzinach. Wtedy dopiero otrzymujemy „wszystko” – jedna osoba nie jest w stanie tego zapewnić.